Op Tomsschaakboeken.nl vernam ik het trieste nieuws dat op 14 juli jl. Hans van Steenis is overleden. Hij is de enige schaker die ik zowel bij SC Groothoofd, SC Dordrecht, De Willige Dame alsmede de Schaaksociëteit als mijn clubgenoot mocht rekenen.
Voor (en tijdens) dat wij clubgenoten waren was hij ook drie jaar lang mijn biologieleraar op de middelbare school. Hij was degene, samen met de toenmalige adjunct-directeur Rien Mulder, die mij enthousiast maakte voor het nobele schaakspel. Na een paar weekjes les op school was ik al zo verslingerd aan het spelletje dat ik al gauw jeugdlid werd van SC Groothoofd.
Iedereen heeft wel een leraar gehad die je nog altijd bij blijft. En met alle klasgenootjes van weleer zijn we het eens: Hans van Steenis maakte de meeste indruk! Hij leek op het eerste gezicht autoritair maar hij was het niet. Het zinde hem absoluut niet als je niet bij de les bleef en bijdehante pubers kon hij al helemaal niet verdragen. Ook schuwde hij niet om een halve klas uit het lokaal te zetten als het te bont werd. De reden waarom dat juist bij hem geregeld gebeurde was omdat hij zo geniaal en origineel boos kon worden.
Hij kon geweldig schelden, waar overigens geen scheldwoord aan te pas kwam, die verzon hij ter plekke. Vaak kwamen er dieren of etenswaren aan te pas. Een niet al te slimmerd was in zijn ogen een druif. Maakte je het bonter dan noemde hij je een hondenmepper en maakte je het nóg bonter dan was je door de ratten besnuffeld.
Was Hugo Walker befaamd door zijn: "Komt dat schòòòòt" Hans van Steenis was befaamd om het allerlaatste wat hij tegen je zei als je de klas uit gestuurd werd: "Nu ga je er úít!!!!!" Van oudere leerlingen hoorde ik weer dat hij er soms genoegen in schepte om te shockeren. De legende gaat dat hij eens onaangekondigd een dode meeuw tevoorschijn haalde om die vervolgens, met chirurgische precisie, voor een kokhalzende klas, te ontleden.
Ik liet het trouwens wel uit mijn hoofd om deze man te treiteren, je was banger voor een reprimande op de club dan op school. Maar op de club was hij juist weer de rust zelve. Daar was hij Hans, op school volstond uiteraard alleen meneer van Steenis. Jaren later, toen ik al lang van school was, speelden we geruime tijd in hetzelfde team. Daarna verhuisde hij naar het verre Haren en heb ik hem helaas nooit meer gezien.
Eind vorig jaar is hij nog onderscheiden met de KNSB-erespeld voor zijn meer dan 50 jaar schaakverdiensten. Ik vond hem er goed uitzien op deze foto, eigenlijk is hij sinds 1989, toen ik voor het eerst kennis met hem maakte, niets veranderd.
Hans van Steenis is 83 jaar geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten