Eye socket challenge

Mijn geheugen is mijn grootste talent tevens grootste valkuil. Ieders geboortedatum kan ik onthouden, ook die van zijn/haar hele familie. Triviant vragen vergeet ik ook nooit meer en van elke gebeurtenis kan ik de exacte datum opnoemen. Jammer genoeg kun je geen carriére maken als levende wikipedia, het zou mijn roeping zijn.

Tegelijkertijd lijd ik helaas ook aan “short-memory-disorder” Waar ik mijn sleutels, portemonnee, aansteker etc. heb gelaten kan ik binnen 10 seconden vergeten zijn. Pijnlijk werd ik aan mijn vergeetachtigheid herinnerd toen ik afgelopen weekend een schaaktoernooi in Assen speelde. Oops, mijn medicijnen vergeten. Hoewel niet levensbedreigend kan een astma-aanval voor nare taferelen zorgen. Een bezoekje aan een huisartsenpost in een ziekenhuis om 12 uur ’s nachts was onvermijdelijk. De organisatiemeneer was zo vriendelijk om wat telefoontjes voor me te plegen tijdens de partij en mij nadien naar het plaatselijke hospitaal te rijden.

Bij aankomst kreeg ik een merkwaardige eerste vraag van de receptioniste. “Bent u recentelijk in Afrika geweest”? “eh…nee, wel in Dordrecht”. De vrouw keek me aan alsof ze ebola zag branden. “Dat is al redelijk richting de buurt” grapte ze. Ik ging er maar niet verder op in dat er ook een Dordrecht in Zuid-Afrika bestaat, angstig dat ik was om in het godvergeten Drenthe mijn dagen in quarantaine te moeten slijten, met als enig contact een marsmannetje wat me op gezette tijden komt voeren en afspuiten.

Wandelend van het ziekenhuis naar het hotel kreeg ik deze vreselijke ziekte -wat in 2 weken met je lichaam doet waar onbehandelde AIDS 2 jaar voor nodig heeft- niet uit mijn hoofd. Tevens dacht ik ook aan die infantiele hype om aandacht te vragen voor nog zo’n ellendige ziekte: ALS. Met hypes loop je echter al snel hopeloos achter, de nieuwe hype is dan ook reeds gearriveerd: de ice-bucket-challenge-fail. Hoe je zelfs met een emmertje water over je kadaver kunt falen! Zou het niet een schitterend idee zijn om op een nog imbecielere manier aandacht te vragen voor ebola? Bijvoorbeeld door alcohol in je oogkas te deponeren om stil te staan bij de recente uitbraak? Het schijnt dat je daar ook lekker snel dronken van wordt. Vooral leuk als BN’ers zich hier aan wagen. Ziet u Sylvia Meis al straallazerus met 2 dikke oogballen kirren dat ze zich inzet tegen ebola? Natuurlijk mogen Henk en Ingrid ook gewoon meedoen, mits zij niet recentelijk in Afrika zijn geweest natuurlijk.



(dit stukje is ingezonden naar Metro voor de lezerscolumn wedstrijd, vriendelijk dank als u op mij wilt stemmen! Marcel)