Misschien dat de titel een beetje misleidend is. Als u een politiek betoog verwacht lees dan maar wat anders. Nee als het om politiek zou gaan had ik wel een passender kopje verzonnen. De wijze woorden die ik meekrijg uit de Hofstad komen niet uit het Binnenhof maar vanuit een seniorenwoning in de wijk Morgenstond.
Waggelend achter een rollator staat hij in de deuropening. Wie hem voor het eerst zou ontmoeten denkt hier met een aandoenlijk baasje te maken hebben. Schijn bedriegt, ik ben blij en gezegend dat ik hem langer dan vandaag ken. 85 is hij inmiddels, althans zijn broze lichaam. In hem schuilt nog steeds een "angry young man" Er mankeert niets aan zijn geheugen, zijn kraakheldere oordeel gekoppeld aan een vlijmscherpe tong. Zijn huis is een chaos van allerhande electronica, kitscherige tierelantijn, foto's van vrienden en familie, volgeschreven puzzelboekjes, potjes met snoep, potjes met nootjes, potjes zalf en nog allerhande potjes waar ik de inhoud niet van weet.
Maar het is redelijk schoon, er is gestofzuigd, de ramen zijn recentelijk gelapt. Door zijn handicap krijgt hij tegenwoordig drie keer in de week thuishulp. "Maar laatst kwam er een nieuw grietje blèrend binnen die mij vertelde dat het zus en zo moest, die heb ik er gelijk uit gegooid, opgedonderd als je notabene als thuishulp geen manieren bij zijn gebracht" Nee betuttelen is niet aan hem besteed, de les lezen al helemaal niet.
Een echte Indonesische gastheer overlaad je met drankjes en hapjes, hij is geen uitzondering daar in. "Toe eet nog wat, straks ga je met honger naar huis". Ik kom echter niet voor de versnaperingen: deze levende non-conformistische legende horen praten, tieren, filosoferen en analyseren heeft mij van jongs af aan al mateloos geboeid. Zonder hem hadden mijn blogjes heel anders geklonken. Als kind zijnde opgevoed met ja knikken was deze man een verademing die altijd neigde naar het oppositioneel denken. Ze zeggen dat je milder wordt met de jaren. Goh, hoe zou hij dan als jongeman geweest zijn? Je moet hem op zijn woord geloven want niemand wist waar hij vroeger uit hing.
Op mijn 12e leerde ik hem pas voor het eerst kennen. Niet echt oud natuurlijk om met iemand kennis te maken maar toch wel als deze man je eigen oom is. Zomaar ineens kwam hij langs bij mijn oudste tante. Dit was dus mijn legendarische oom die 12 jaar in het oerwoud van Nieuw Guinnea heeft gewoond, 8 jaar cowboy in Argentinië is geweest en wel 100 verschillende beroepen heeft gehad. Mijn vader kwam hem jaren geleden eens tegen, zomaar in de trein vanuit Parijs. Een schril contrast met mijn andere getrouwde en kantoorgaande familieleden. Iedereen vond hem een beetje gek en eigenzinnig. Voor mij was hij een soort halfgod, een encyclopedie aan levenservaring, geschiedenis en
avontuur.
Vanaf de eerste ontmoeting kwam ik hem regelmatig opzoeken. Hij praat graag en ik luister graag naar hem. Meestal kies ik een onderwerp en die verzorgt hij van een -voor mij- boeiende monoloog met interessante waarnemingen. Je weet vooraf nooit wat zijn mening zal zijn. Op de vraag wat hij leuke tv-programma's vindt: "ach ik kijk nog alleen naar darten" Desalniettemin is hij verdacht goed op de hoogte van wat er in de wereld anno nu speelt. "Die Amerikanen zijn een stelletje schurken, weetje voor wie ik respect heb? Putin!" Met de jaren in eenzaamheid of sollitairiteit zoals hij het liever noemt is de desillusie in de wereld en mens toegenomen Toch wisselt hij zijn cynisme ook af met warme woorden voor de weinige mensen die hem nog met regelmaat bezoeken. En het gaat voortdurend over vroeger, hij praat over Indonesië alsof hij er gisteren nog was "Waar ook ter wereld, wie goed doet, wie goed ontmoet geldt overal!"
Als het weer tijd wordt om naar huis te gaan breekt er een beetje ongemakkelijk moment aan. Telkens besef ik dat het wel eens de laatste keer kan zijn dat ik hem heb gezien. "Geen zorgen, volgens de dokter word ik met gemak 90 dus met een beetje moeite moet 100 mogelijk zijn." Wat is toch het geheim van het mentaal fris blijven? "Positief zijn, nederig, tevreden, bescheiden en veel bewegen!" Hij lacht van oor tot oor en geeft een knipoog.
Een paar weken geleden kwam er in het nieuws dat men in Den Haag eenzamer, dikker en zieker wordt. Niet ideaal maar voor wie zich aangesproken voelt, neem een voorbeeld aan mijn oom Siegfried, die wordt er ook 100 mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten