Ik beveel de gebroeders Mensing de strenge tucht aan

Toevallig lees ik pas net het verslag van Adrian Mensing over het laatste Witte Haan toernooi van 17 februari jl. De gebroeders Adrian (15) en Andrew (13) zijn de jongste rijzende sterren van gigantenclub sv. Sliedrecht.  Niemand twijfelt aan hun schaakpotentie, dit gaan in de toekomst grote jongens worden.

Persoonlijk heb ik een hekel om tegen jonge talentjes te spelen, ze spelen altijd op trucjes, zijn beter op de hoogte van nieuwtjes en ze spelen ook altijd sterker dan hun rating doen vermoeden. Ook het blinde fanatisme en tot het einde door willen spelen, al hebben ze nog alleen maar een koning op het bord staat me tegen en is tamelijk onsportief.

Er zijn echter meer spelers die de jeugd liever vermijdt en als het er dan van komt is het maar beter om ze te verpletteren. Uit eigen jeugdervaring weet ik dat zo'n "trauma" lang blijft hangen zelfs als je inmiddels al veel beter bent geworden dan die ouwe kwelgeest van weleer. Technisch houd je de ontwikkelingen van deze kleine rekenmachientjes niet bij, men dient zich te weren met de psychologische en mentale voorsprong die je dan weer wel hebt op deze kotertjes.

In dit toernooi kwam ik beide broers tegen achter het bord, de jongste al de eerste ronde. Nooit ben ik hen eerder tegengekomen en ik maakte me al op voor een ronde schaakles van de nieuwe Fischertjes. Tot mijn verbazing speelde het talent juist waanzinnig slecht! Ik ging me er al aan irriteren dat het snotaapje met een karrevracht materiaalachterstand maar niet wilde opgeven. Op zulke momenten komen mijn eigen zwakheden tot leven. Ik verlies concentratie, val in slaap en pets ik word weer wakker met een verziekte stelling die hooguit remise oplevert.
Juist dan treedt het over mijn lijk gevoel op, je moet en zal die huizehoog gewonnen wedstrijd winnen...against any cost! Uiteindelijk kwam die winst dan ook op het nippertje, geholpen door het feit dat mijn tegenstandertje veel tijd verbruikte.

Hier het verslag van Adrian Mensing, (nogmaals 15 jaar)

Andrew moest tegen Marcel Pluymert en kwam ook verloren te staan. Andrew herpakte zich op wonderbaarlijke wijze en met nog maar één minuut op de klok kwam Andrew in een remiseachtige positie en het lukte hem om in een K+D vs. K+D eindspel terecht te komen. Dat is dan normaal gewoon remise. Andrew had nog maar 10 seconden op de klok en kon gewoon remise claimen. Helaas deed Andrew dat niet en de onsportieve Marcel joeg Andrew gewoon door de klok. Aan het eind, waar Andrew de dames af kon ruilen, ging Andrew door de tijd en had Marcel gewonnen. Jammer dat er weer van die onsportieve lullen op deze wereld bestaan...

Lieve Adrian en Andrew,

ik hoef jullie op schaakgebied helemaal niets meer te leren, bovendien heb ik daar ook het geduld niet voor. Echter kan ik jullie wel wat over de regeltjes bij brengen. Remise kun je pas claimen als er geen matpotentieël op het bord is, als jullie vinden dat een dame impotent is om mat te geven kan je maar beter gaan dammen.

Ook kan ik het jullie van harte aanraden om eens wat les van mijn toenmalige leermeester te nemen: mijn vader. Die was zelf namelijk ook heel fanatiek en in staat, als ik het presteerde om ook maar iets beter te staan tijdens een vluggertje , om écht valse dingen te doen. Vliegensvlug zijn pion 2 velden per zet opschuiven om de promotie wat te versnellen ofzo...of constateerde ik dat hij aan het einde van de wedstrijd 2 lopers van dezelfde kleur overhield en dat om maar niet te verliezen. Kijk, dát zijn pas echt onsportieve praktijken!!   Echter had ik het fatsoen om als broekkie een volwassen persoon dan niet zomaar een onsportieve lul te noemen. In mijn tijd zou je dan subiet een blauw oog geswaffeld zijn!

Revanche nemen voor je broertje behoor je naar mijn idee op het bord te doen Adrian en die kans kreeg je maar liet je liggen! Door iemand achteraf een lul te noemen op je blogje en dat je het jammer vindt dat ze bestaan laat je je van je enge Wildersiaanse kant zien. Nu ben ik te open van geest om je meteen met Hitler te vergelijken maar weet wel dat haat nog meer haat uitlokt. Straks staat er nog eens een politicus op die niet meer wil dat Sliedrechtenaren in Dordt komen spelen omdat jij je niet aanpast aan onze normen en waarden.

In het vervolg kun je beter je broertje een schop onder zn kont verkopen (swaffelen op jouw leeftijd maakt nog niet zo heel veel indruk) en beloof hem er nog tien meer als hij nog één keer zo slecht tegen mij durft te spelen!

En Andrew, jij perste tenminste bijna een remise uit je hopeloze stelling, terwijl je grote broer kansloos verloor met een kwal meer. Geef hem een enorme draai om zijn oren als hij dat nog één keer durft te presteren....de onsportieve lul!

P.S. Onderstaande foto is de desbetreffende partij.