One day of fame

Afgelopen zondagmiddag ontving ik, terwijl ik op mijn werk was, een mailtje wat het verloop van mijn resterende leven blijvend zal veranderen.  Het bericht kwam van iemand van de eindredactie van de Metro en het was goed nieuws: mijn stukje Zuidertrek zou de komende dag in de krant verschijnen. Even ontstond er lichte paniek want ik diende voor 18:00 uur nog wel een nieuwe foto te sturen. De foto die ik voor de Metrocolumns gebruikte haalde niet de vereiste 1MB. Om nu op het werk, in vol haven-ornaat en met de zware avond ervoor nog zichtbaar in mijn gezicht, een selfie te maken leek me niet al te representatief.  Gelukkig zat het SD kaartje van mijn camera in mijn telefoon. Het werd nog een grote zoektocht om een foto van mezelf te vinden zonder zonnebril, bier, sigaretten, tong uit mijn mond of andere gênante poses. Het werd dus uiteindelijk de foto aan het schaakbord in mijn favoriete etablissement "Merz"

Ik was nog een beetje voorzichtig met een gat in de lucht springen. Niet omdat ik zo bezorgd was om de gesteldheid van de ozonlaag maar meer om de mogelijkheid dat iemand een slechte grap aan het uithalen was. Rond 4 uur s' nachts bij het verschijnen van de online versie van de Metro was het duidelijk, het was menens! Met een gerust hart kon ik de slaap gaan vatten.

De nachtrust was van korte duur. Bij aanvang van de ochtendspits rinkelde  en piepte mijn telefoon voortdurend. Een beetje te vroeg want ik had schitterende dromen. Bijvoorbeeld dat ik in die spits gebruik van de trein zou maken. Wagonladingen vrouwelijk schoon die uiteraard allemaal de metro aan het lezen zijn. En zeg eerlijk: zijn we dat nieuws over Oekraïne,  IS en Nederjihadistenwannabe's niet ontzettend beu? Let's talk about Vlaanderen baby! De kokette dame tegenover me leest mijn stukje letter voor letter en knikt bij elke komma instemmend. Als ze klaar is met lezen, de krant neerlegt en mij ziet zitten raakt ze  even in lichte verwarring. Ik zie haar denken...zeg ben jij niet? Ze begint te blozen. Nadat ik haar goed en wel op haar gemak gesteld heb vertelt ze me hoe geweldig ze het wel niet vindt om mij in levende lijve in de trein tegen te komen. Zo bescheiden als ik van nature ben zeg ik tegen haar neuken? dat het een wederzijds genoegen is ook haar te mogen ontmoeten. Enfin, na de gehele ochtendspits doelloos van Dordt naar Rotterdam gependeld te hebben stap ik uit de trein met mijn gezicht onder de lippenstift en mijn telefoon vol met nieuwe nummers en hier en daar een huwelijks aanzoek.Dit is nog veel leuker dan tinder! Nee ik doe niet aan signeersessies, ik heb slechte ervaringen met handtekeningen uitdelen (en degene die zich nu misschien aangesproken voelt: ja ik heb het over jou!) Maar goed, ik werd dus wakker van de mobiele bliepjes.

Bedankt voor alle positieve reacties die ik nog van ver buiten de facebookkringen mocht ontvangen! Toch vind ik de leukste reacties die van mensen die mijn stukje kritisch hebben gelezen en die wil ik dan ook hier meteen beantwoorden.

Bijvoorbeeld die van ene A. v. P. uit Zierikzee:

Waarom woont u nog in Nederland meneer? Ga lekker in België wonen als u meer waarde hecht aan het feit dat alles daar goedkoper is!.

Beste A.v.P, u let toch ook op de kleintjes? Waarom leest u anders een gratis blaadje? Om een euro uit te sparen voor een kwaliteitskrant?

Een meneer uit Zoetermeer:

Denkt u werkelijk dat men in België zit te wachten om een deel van Nederland te annexeren?

Nee meneer, natuurlijk denk ik dat niet! Die 280 witte trucks voor onze grens staan daar alleen maar om humanitaire hulp aan te bieden in Noord-Brabant en Limburg.

Een mevrouw uit het nabijgelegen Delfgauw:

Kan ik uit uw stukje aannemen dat u een voorstander bent van de traditionele opvatting over Zwarte Piet?

Op de dag dat ik gestopt ben in Sinterklaas te geloven, geloof ik ook niet meer dat Zwarte Piet werkelijk zijn galeislaaf is mevrouw.

Deze mensen wil ik nogmaals benadrukken dat ik geen ambitie heb om journalist te worden. Ik zou mezelf niet eens columnist durven noemen. Waarom schrijf ik überhaubt? Zou ik een enge drang naar aandacht hebben? Zou ik een rock'n roll legende willen zijn zonder het geduld en talent te hebben om een instrument te bespelen? Sorry, ik weet het antwoord zelf niet eens. Misschien is het wel de typische Nederlandse aardsdrang om overal een mening over te hebben. In dat geval ben ik toch bang dat ik mijn draai lastig zal vinden in België.